Braszów

Braszów (Brasov) położony jest u stóp Karpat, na pograniczu trzech krain: Transylwanii, Wołoszczyzny i Mołdawii. Powstanie i początki miasta są raczej trudne do określenia, lecz wiadomo, iż istniała tutaj osada już w epoce neolitu. W późniejszym okresie plemię Daków wybudowało trzy fortece, w okolicach dzisiejszego miasta. Korzenie narodu rumuńskiego pochodzą właśnie od Daków, a oni zamieszkiwali te tereny do późnego średniowiecza. Najazd węgierski na ten region, nastąpił około tysięcznego roku i niedługo po tym rozpoczęła się inwazja kolonistów na tereny Siedmiogrodu. Niektóre źródła podają, że osadnicy z centralnej i zachodniej Europy, zostali zaproszeni przez króla węgierskiego Andrzeja II, lecz przypuszczenia te nie pasują zupełnie do faktycznych wydarzeń, gdyż dużo wcześniej w tym regionie pojawili się Francuzi, Luksemburczycy, Niderlandczycy, Flamandowie, Walonii i niemieccy osadnicy z Nadrenii i rejonu Mosel. Najprawdopodobniej przybyli oni z pierwszą krucjatą (krucjata narodów), która miała miejsce w 1096 roku.

Później król Andrzej II zaprosił osadników saskich, którzy przybyli w znacznej liczbie i w większości wchłonęli wcześniejszych przybyszów. W tym samym czasie, również rycerze Krzyżaccy zostali zaproszeni przez węgierskiego króla, by strzegli nowych terenów przed inwazją plemion ze wschodu. W tym celu wybudowali, w przeciągu 15 lat, siedem drewnianych twierdz. Właśnie w tym okresie miasto uzyskało w przybliżeniu swój zarys. Wkrótce po tym, tj. w 1241 roku, Siedmiogród został najechany przez Mongołów, którzy opuścili kraj pozostawiając go w totalnej ruinie. Krótko po tych wydarzeniach, wszystkie miasta zaczęły budować potężne mury obronne. Unikalne w Transylwanii, było to, iż do systemu obronnego zostały włączone również kościoły. Saksońskie osadnictwo rozkwitało, więc Braszów stał się silnym miastem, które posiadało obronne mury, baszty i wieże. Ludności rumuńskiej nie wolno było osiedlać się wewnątrz murów, więc zamieszkiwali dzielnicę Schei. Stare Miasto pozostało mniej więcej w nienaruszonym stanie do dnia dzisiejszego.

Piata Sfatului jest to najbardziej znany plac w całym mieście, który słynie z wielu zabytków. Staromiejski Plac Ratuszowy otoczony jest przez wiekowe domy, które były świadkami wielu wydarzeń z historii miasta. W średniowieczu poszczególne skrzydła placu nosiły różne nazwy: Targ Kwiatowy, Targ Zbożowy, Targ Maślany, a także Targ Konny i Wołowy.

Ratusz Miejski (obecnie Muzeum Historii) znajduje się pośrodku Piata Sfatului. Zbudowany został w 1420 roku, lecz uległ znacznemu zniszczeniu w wielkim pożarze w 1689 roku. Aktualny budynek został zrekonstruowany w stylu barokowym. Wieża ratuszowa, mająca 58 metrów wysokości, była dużo starsza od dawnego ratusza, gdyż już w XII – XIII wieku służyła jako strażnica. Wówczas nazywano ją „Wieżą Trąb”. Obecnie w budynku znajdują się eksponaty przedstawiające historię osadników saskich. (Muzeum czynne jest od wtorku do niedzieli w godzinach 10.00 – 18.00).

Czarny Kościół /Biserica Neagra/, początkowo znany jako kościół pw. Św. Marii, zbudowany został z naturalnego kamienia wapiennego w latach 1385 -1477. Czarny Kościół to największa gotycka budowla sakralna na terenie całej Rumunii, a nawet na obszarze pomiędzy Wiedniem a Istambułem. Niektóre źródła podają, iż w tym miejscu była niegdyś mała kapliczka, która została zniszczona przez Tatarów w 1242 roku. Na bramie wejściowej do świątyni znajduje się gotycki napis, upamiętniający rok zakończenia budowy. Brama jest jedyną drewnianą częścią dawnej budowli, która ocalała od ognia podczas pożaru, który wzniecony został przez Austriaków w 1689 roku. Kościół swoją nazwę, otrzymał właśnie ze względu na sczerniałe po pożarze mury, zaś odbudowa świątyni trwała około stu lat. W czasie odbudowy Czarny Kościół otrzymał charakterystyczny wygląd dachu, który ma 20 metrów wysokości. Najstarszy pomnik jaki znajduje się w świątyni, przedstawia Świętego Piotra, a odnajdziemy go na południowej ścianie kościoła. Świątynia posiada sześć portali w różnych stylach architektonicznych od gotyku po renesans. Portal na wschodniej stronie kościoła został zbudowany w 1436 roku, z fundacji węgierskiego króla Macieja Korwina. Z powodu renowacji, wnętrze straciło sporo ze swego gotyckiego charakteru, gdyż oryginalne sklepienie zostało zastąpione przez proste półokrągłe. Barokowe chóry powstały w latach 1710 -1720, w nawach bocznych i są one z wielkim wyczuciem wkomponowane w architekturę świątyni. W północnej części znajduje się Złota Brama z małym portykiem umieszczonym pomiędzy przyporami. Znajduje się tutaj również bardzo bogata kolekcja orientalnych dywanów, pochodzących z XVII i XVIII wieku, przekazanych przez saksońskich handlarzy, jako wotum dziękczynne za szczęśliwie zakończoną wyprawę. Ciekawym oraz cennym elementem wyposażenia są piękne organy pochodzące z 1839 roku, które składają się z 4000 piszczałek. W każdy wtorek o godzinie 18.00 odbywają się koncerty organowe. W Czarnym Kościele znajduje się również największy w Rumunii dzwon, który waży, aż 6 ton i trudno sobie wyobrazić, że ten kolos niestety już dwukrotnie spadł w dół w trakcie bicia … raz w 1605 i raz w 1750 roku.

GPS: 45.640713, 25.589652

GALERIA ZDJĘĆ – Braszów (Brasov)