Góry Hasmasz (Munţii Hăsmaş, Hăghimaş) – są jednym z najciekawszych i najpiękniejszych pasm górskich w Karpatach Wschodnich. Granicę z Górami Tarcău na wschodzie, wyznacza droga, biegnąca na trasie Bicaz Chei – Lunca de Jos, zaś zachodni skraj wytycza dolina górnej Aluty, oddzielając pasmo od Gór Giurgeu. Linia kolejowa Lunca de Jos – kotlina Ciucului stanowi południową granicę z Górami Ciuc, natomiast północne kresy z Górami Ceahlău nie są jednoznaczne określone. Niekiedy przyjmuje się, iż granica przebiega dnem wąwozu Bicaz, inne źródła w całości włączają wąwóz do Gór Hasmasz.
Centralny grzbiet masywu rozciąga się od wąwozu Bicaz, aż po przełęcz Damuc (980 m n.p.m.), a głównym jego budulcem są skały krystaliczne z niewielką domieszką skał wapiennych. Najwyższym szczytem pasma jest Hăsmaşul Mare, osiągający wysokość 1739 m n.p.m. Rejony grzbietu głównego są częściowo pokryte lasami, a częściowo obszarami odsłoniętymi, zaś swoistego charakteru dodają mu liczne urwiska wcinające się w zbocza oraz oryginalne formacje skał wapiennych.
Najsłynniejszym wąwozem Karpat rumuńskich jest oczywiście, ośmiokilometrowej długości, wąwóz Bicaz, położony pomiędzy miejscowością Bicaz Chei a jeziorem Lacul Roşu. Dnem wąwozu przepływa potok o bardzo wartkim nurcie, wijący się pomiędzy wapiennymi ścianami oraz droga Gheorgeni – Bicaz, która poprowadzona jest widokowymi serpentynami i bramami skalnymi.
Występują tu lasy mieszane oraz zbiorowiska buczyny, lecz największą powierzchnię zajmują bory jodłowo – świerkowe. W rejonie kanionu znajduje się kilka wypiętrzeń, spośród których wyróżnia się skała Piatra Altarului (1147 m n.p.m.). Po upadku komunizmu ze szczytu usunięto wielką czerwoną gwiazdę, a na jej miejscu ustawiono krzyż. Ze względu na swoistą niezwykłość, tereny te są bardzo popularne wśród turystów, jak również wśród osób uprawiających wspinaczkę wysokogórską.
W głębi pasma Hasmasz, na wysokości 983 m n.p.m., znajduje się dwukilometrowej długości zbiornik Lacul Roşu (Czerwone Jezioro), który osiąga maksymalnie 10,5 metrów głębokości. Powstał on na skutek osuwiska z 1837 roku, które utworzyło naturalne zapory na potokach Bicaz i Suhard. Nad jego brzegami znajduje się wiele ośrodków, pensjonatów i innych obiektów turystycznych. W rejonie wąwozu występuje bardzo bogata szata roślinna, w szczególności gatunki górskie oraz przystosowane do podłoża wapiennego, a także wiele gatunków ssaków i ptactwa. Zanotowano tu między innymi występowanie niedźwiedzi, wilków, rysi oraz głuszców.
W rejonie Lacul Roşu oraz wąwozu Bicaz utworzono Park Narodowy, który zajmuje powierzchnię 2128 ha, natomiast jaskinię Munticelu, odkrytą w 1973 roku, objęto ścisłą ochroną rezerwatową.
GPS 46.816841, 25.851604
Opracowanie: K. Wujkowska
Foto: I. Jóźwik
ŹRÓDŁA: Wikipedia, Towarzystwo Polsko Rumuńskie w Krakowie, informacje własne