Góry Ceahlau (Munţii Ceahlău) – są masywem położonym w centralnej części Karpat Wschodnich. Zaliczane są do najpiękniejszych i najbardziej znanych pasm górskich w całej Rumunii, zaś w związku z licznymi legendami, nazywane są często „Rumuńskim Olimpem”. Północno – zachodnia granica z Górami Bystrzyckimi przebiega doliną rzeki Bistricioary, na odcinku pomiędzy miejscowościami Tulgheş i Bistricioara, natomiast północno – wschodni oraz wschodni skraj wytycza duży zbiornik zaporowy – Jezioro Izvorul Muntelui, będąc równocześnie granicą z pasmem Stânişoarei. Granicę z Górami Tarcău na południowym – wschodzie wyznacza dolina potoku Bicaz, od miasta Bicaz, aż po Bicazu Ardelean.
Natomiast do końca nie jest wyjaśniona kwestia przebiegu granicy południowo – zachodniej, gdyż niektóre źródła określają jej przebieg wzdłuż drogi Tulgheş – Bicazu Ardelean, zaś inne prowadzają ją dnem wąwozu Bicaz. Masyw Ceahlau posiada bardzo różnorodną budowę geologiczną, gdyż odnajdziemy tu margle, piaskowce, zlepieńce wapienne oraz wapienie. Niezwykle malowniczym elementem krajobrazu tego pasma są niesamowite formacje skalne, ukształtowane przez różnorodne procesy erozyjne – piramidy, strzeliste wieże, wąwozy oraz progi skalne, np.: Detunatele, Turnul Sihastrului czy Duruitoarea. Maksymalnym wypiętrzeniem masywu jest szczyt Ocolaşul Mare o wysokości 1907 m n.p.m., natomiast znacznie popularniejszy wśród turystów jest minimalnie niższy szczyt Toaca (1904 m n.p.m.).
W obrębie pasma występuje kilka stref roślinnych, a mianowicie do wysokości 1500 m n.p.m. zbocza pokryte są lasami iglastymi, zaś powyżej występują obszary połonin, pokryte murawami wysokogórskimi z niewielką domieszką kosodrzewiny. Boczne, słabiej wypiętrzone grzbiety głównie porośnięte są przez las iglasty i mieszany. Park Narodowy „Ceahlău”, obejmujący obszar o powierzchni 16891 ha, został utworzony w 1971 roku. Ochroną objęto rejon, na którym występuje wiele endemicznych, bądź zagrożonych wyginięciem gatunków flory i fauny, jak również unikalne formacje skalne. Niezwykle bogaty jest również świat zwierzęcy, gdyż ostoję w tym regionie mają między innymi: niedźwiedzie, rysie, wilki, kozice oraz wydry. Na słonecznej polanie, u stóp Gór Ceahlău, na wysokości 780 – 800 m n.p.m., położona jest stacja klimatyczna Durău, a także schronisko Izvoru Muntelui. W okresie zimowym warstwa śniegu wynosi tutaj około 50 cm, dlatego też znajduje się tu wiele obiektów do uprawiania sportów zimowych. Natomiast schronisko Făntănele położone jest na wysokości 1220 m n.p.m., więc zapewnia cudowne widoki o każdej porze roku. W środkowej części pasma znajduje się schronisko Dochia, położone na wysokości 1750 m n.p.m. Ilość szlaków turystycznych jest dość duża, a wiele z nich łączy się ze sobą, co umożliwia poznawanie tych gór z różnych baz wyjściowych, co więcej możliwe jest również przemieszczanie się pomiędzy innymi masywami górskimi.
GPS: 46.965723, 25.948127
GALERIA ZDJĘĆ – Munţii Ceahlău
Opracowanie: K. Wujkowska
Foto: I. Jóźwik
ŹRÓDŁA: Wikipedia, Towarzystwo Polsko Rumuńskie w Krakowie, informacje własne