Jest to gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w Azji Zachodniej i na Kaukazie, oraz we wschodniej, środkowej i południowej Europie. W Polsce dziko rośnie tylko w Bieszczadach Zachodnich, poza tym jest uprawiana i często dziczejąca. W Tatrach jako zdziczała z uprawy występuje np. w dolnej części Doliny Kościeliskiej.
We florze Polski jest kenofitem. Łacińska nazwa rodzaju nadana została dla uczczenia węgierskiego arystokraty Samuela Teleki, który wspierał badania niemieckiego botanika J. Ch. G. Baumgartena. Drugi człon nazwy „speciosa” oznacza nadobna, okazała. Łodyga rośliny jest wzniesiona, gruba, o wysokości 1-2 m, górą rozgałęziająca się. Jest krótko i miękko owłosiona, czasami czerwonawo-brunatno nabiegła. Ulistnienie skrętoległe. Liście pojedyncze, bardzo duże, pojedynczo lub podwójnie piłkowane. Dolne i średnie wyrastają na krótkich ogonkach i są sercowatojajowate, ostro zakończone, górne mają jajowaty lub podłużny kształt i są siedzące lub prawie siedzące. Na wierzchniej stronie są nagie, na spodzie miękko owłosione. Kwiaty zebrane są w 2-8 bardzo dużych koszyczków (o średnicy 5-6 cm). Listki okrywy mają odgięty szczyt i dachówkowato zachodzą na siebie. Kwiaty w koszyczkach są ciemnożółte. Brzeżne kwiaty języczkowe mają szerokość ok. 1 mm i są dwukrotnie dłuższe od okrywy. Kwitnie od czerwca do sierpnia, a najczęściej można ją spotkać nad potokami, w zaroślach i na zrębach.
Flora Karpat w naszych galeriach.
Źródło: Wikipedia
foto: I. Jóźwik