Cisnădie (węg. Nagydisnód, niem. Heltau) wzmiankowane zostaje w 1323 r., choć Sasi przybyli tutaj prawdopodobnie w XII w. Bliskość gór, które w razie napadów dawały schronienie ludności rumuńskiej, sprawia, że obie nacje – saska i rumuńska – żyją tu w dużej bliskości (co jest charakterystyczne dla rejonu Sybina). Cisnădie stało się jednym z ważniejszych ośrodków handlu wełną (jego rozwój ilustruje ekspozycja w Muzeul textil, Str. Apărării 4). Kościół i jego fortyfikacje należą do najpotężniejszych w tej okolicy.
Istniejąca tu od przełomu XII i XIII w. romańska trójnawowa bazylika (pw. św. Walpurgii) została w 2 poł. XV w. przystosowana do celów obronnych. Nad prezbiterium wzniesiono cztery piętra obronne. Podobnie ukształtowano skrzydła pozornego transeptu. Kompleks zdominowany jest ogromną wieżą zachodnią z wąskimi otworami strzelniczymi i biforiami w górnej partii. Obwarowania kościoła powstały w latach 1430 – 1530. Ze względu na silną inkastelację samego kościoła podwójny pierścień murów wzmacniają budynki (nie zaś typowe baszty), każdy o swoim przeznaczeniu: szkoła, kaplica, plebania. Dodatkowym umocnieniem był rodzaj wewnętrznej fosy w interwale. Wewnętrzny pierścień osiąga wysokość 6m.
Tekst udostępniony przez: Wydawnictwo Bezdroża
GPS 45.713185, 24.151057
Zobacz na mapie Kościół warowny w Cisnădie
foto: I. Jóźwik