Ust Czorna – Kenigsfeld – niemiecko brzmiąca nazwa osady ma swoje korzenie w 1714 roku, kiedy to przybyli tutaj osadnicy z Austrii i Niemiec. Momentami żyło tu, jak i w sąsiednich wioskach 80% ludności niemieckojęzycznej. W czasie wojny ludność tą wysiedlono, a po wojnie reszta wyemigrowała. Z polskich akcentów należy tu wspomnieć o oddziałach kpt. Hallera, kpt. Waissa i kpt. Kozickiego, które operowały tutaj w roku 1914. Druga Wojna Światowa pozostawiła tu pamiątki w postaci betonowych bunkrów przy drodze do Brustury. Obecnie Ust Czorna ma raczej charakter małego miasteczka, niż wioski, gdyż posiada boczne uliczki i wybrukowane chodniki. Po wojnie miejscowość rozkwitała, a bogata infrastruktura wąskotorowych kolejek leśnych sprawiała, że ludzie mieli pracę. Niekiedy zaglądali tu również turyści.
Niestety rok 1998 był dla miejscowości katastrofalny, gdyż na początku czerwca region nawiedziły obfite opady deszczu i spowodowały ogromną powódź. Rzeki Mokranka i Brusturanka wystąpiły z brzegów i zabrały ze sobą wiele domostw, mostów, dróg i torów kolejowych. Jak by tego było mało, natura zafundowała wiosną 2000 roku kolejną powódź. O ile udało się przywrócić infrastrukturę drogową, to kolejowa niestety poszła w zapomnienie.
Obecnie Ust Czorna rozwija się jako miejscowość turystyczna, a to za sprawą czeskiego Klubu Karpackiego, a także turystów z Czech, Słowacji, Ukrainy i Polski, którym ten skrawek gór stał się bliski sercu. Kilka lat temu ruszyła akcja znakowania szlaków turystycznych w okolicach Ust Czornej i trwa do dziś. Miejscowość stała się dużym węzłem tras turystycznych, a w barze Tetiana powstał mały punkt Informacji Turystycznej. Dzięki nowym szlakom w Ust Czornej pojawili się znowu turyści. Jak grzyby po deszczu wyrosły gospodarstwa agroturystyczne, a nawet doczekała się remontu turbaza „Jałynka”. Obecnie z Ust Czornej możemy znakowanymi szlakami wyruszyć na: Popadię (niebieskie znaki), Uroczysko Piekło (zielone znaki), Świdowiec (czerwone znaki), Połoninę Krasną (czerwone znaki), z Doliny Płajskiej na Przełęcz Legionów (żółte znaki), z Turbatu na Przełęcz Okole i Świdowiec (niebieskie znaki), z Okola na Bratkowską (zielone znaki), na Okolu szlak do źródeł Czarnej Cisy (żółte znaki). Schematyczny przebieg szlaków zamieściliśmy na mapce. Na początku 2010 roku trafiła do sprzedaży mapa turystyczna, obejmująca ten region (dostępna głównie w Internecie). Trudno nie wspomnieć o pomniku wielkiego drwala przy skrzyżowaniu dróg, gdyż mało kto nie ma zrobionego w tym miejscu pamiątkowego zdjęcia. Drwala ustawiono tu na pamiątkę odbywających się tutaj 1986 roku Mistrzostw Drwali ZSRR. W miejscowości znajdziemy również: punkt ratownictwa górskiego Zakarpackiej Służby Górskiej tel: +38 97 9331976, stację paliw, sklepy spożywczo – przemysłowe, bary, aptekę, sklepik z pamiątkami i niedawno utworzony punkt bankowy.
Dojazd do Ust Czornej jest możliwy samochodem lub autobusem od Tiaczewa na trasie Użgorod – Jasinja. Droga ta jest częściowo nieremontowana i jadąc samochodem osobowym należy uważać na wyłomy w jezdni oraz pędzące z drewnem „gruzawiki”.Uwaga! Na wielu mapach widnieje droga z Koloczawy przez Przełęcz Przysłup do Ust Czornej i wydaje się być najkrótszym połączeniem dla turystów z Polski, ale ta droga w rzeczywistości nie istnieje i nie da się tamtędy przejechać nawet samochodem terenowym.
GPS: 48.324145, 23.936508
GALERIA ZDJĘĆ – Ust Czorna
Opracowanie foto: I. Jóźwik