Góry Zachodniorumuńskie – Góry Apuseni

Posted by

apuseni2W zachodniej części Rumunii, znajduje się mało znany, lecz wspaniały górski płaskowyż: Góry Zachodniorumuńskie, zwane również Górami Apuseni. Główne szlaki komunikacyjne omijają ten region, zaś miasta powstały raczej na jego obrzeżach.

Jest to ogromny obszar podzielony na dwie części przez malowniczą dolinę rzeki Aries. Przyroda jest tu wciąż dziewicza i nieskażona, a zalesione wzgórza zamieniają się w kolorowe, otwarte łąki. Liczne rzeki przecinają niesamowite i malownicze kaniony, tworząc jedne z najbardziej fascynujących jaskiń. Krainę tę możemy nazwać „Zielonymi Górami”. W regionie gdzie turystyka dopiero się rozwija, możemy doświadczyć niesamowitej gościnności, a każdy z odwiedzających te tereny, będzie przyjęty jak przyjaciel rodziny.

apuseni5Góry Zachodniorumuńskie mają mocno zróżnicowaną strukturę geologiczną, gdyż w ciągu milionów lat wielokrotnie się wypiętrzały i były zalewane przez morze. Następowały po sobie różne strefy klimatyczne, począwszy od tropikalnych, przez subtropikalne, aż po zlodowacenie. Ze względu na ten fakt, na tak małym obszarze znajduje się geologiczna mozaika: konglomeratu, skał krystalicznych, skał wulkanicznych oraz wapienia. Występują na tych terenach również złoża rudy żelaza, srebra, a nawet złota.

Duże drapieżniki w Górach Apuseni

apuseni6Niedźwiedzie brunatne i wilki są nadal zwierzyną często występującą w zasięgu terytorialnym Karpat Rumuńskich. Pomimo dosyć dużego zaludnienia gór Apuseni, niedźwiedzie i wilki są spotykane również tutaj. Nadal są całkowicie dzikie, co oznacza, że nie łatwo jest je zobaczyć. Nie znajdzie się ich wokół pojemników na śmieci, czy wokół domów wakacyjnych. Wiosna jest najdogodniejszym czasem w ciągu roku, aby zobaczyć niedźwiedzie, gdyż są głodne po długim, zimowym śnie. W miesiącach letnich, ze względu na pojawienie się ludzi zbierających grzyby i jagody, a także pasterzy, niedźwiedzie przenoszą się do bardzo odległej części gór. Natomiast wilki można dostrzec w ciągu dnia, tylko w miesiącach zimowych. W pozostałej części roku przemieszczają się głównie w nocy, szukając zdobyczy w pobliżu zagród. Ich żółte oczy czasem iskrzą się w zapalonym świetle, kiedy przemykają w pobliżu owczarni, lecz nie wydają się być niebezpieczne dla ludzi. Na tych terenach spotykane są również rysie i żbiki, lecz są one bardzo płochliwe i poruszają się tylko nocą.

apuseni7Unikalna flora występująca w Górach Zachodniorumuńskich sprawia, że region jest niebywale atrakcyjny. Specyficzne mikroklimaty i skomplikowana struktura geograficzna gór, stwarza idealne warunki do występowania licznych, różnorodnych gatunków endemicznych, a także wielu bardzo rzadkich roślin.

Wyrąb lasów i pozyskiwanie drewna nadal jest bardzo popularnym zajęciem i wciąż wykorzystuje się przy tym konie. Bale są przenoszone w dół stoku, a następnie są transportowane wozami konnymi do wsi, gdzie latem drewno jest obrabiane. W większości z tych odległych miejsc, nie ma energii elektrycznej, ani żadnych urządzeń zmechanizowanych. Oznacza to, że prądu nie ma również w drewnianych wiatach, do których mieszkańcy przenoszą się w porze letniej, mniej więcej od 20 – go maja.

apuseni8Przebywają tam przez około trzy miesiące, aż do końca września, więc do czasu, gdy kończą się trawy do wypasu. Mężczyźni zajmują się zrywką i transportem drzewa, a także obrabianiem go. Kobiety natomiast zajmują się domem i zwierzętami gospodarskimi oraz dosyć często pomagają przy załadunku i rozładunku drewna. Jednym z najlepszych miejsc, aby podejrzeć życie codzienne, są okolice łąki Calineasa, w pobliżu wsi Poiana Hore.

apuseni9W górskich wioskach niewiele się zmieniło, gdyż od czasów starożytnych ludzie żyją wokoło lasu i z lasu. Pasterze stworzyli ogromne pastwiska w wyższych partiach gór, gdzie wypasają swoje stada owiec i bydła. Te otwarte łąki, na wiosnę i w lecie są jak pomalowane przez miliony kwiatów, a wiele gatunków od dawna już nie występuje w Europie Zachodniej. Pasterze przenoszą się z owcami w góry pod koniec maja, by powrócić pod koniec września. Niektórzy pasą własne stada, inni zaś pasą owce dla całej wioski i są opłacani udziałem procentowym w serach. Niektórzy przez całe lato przebywają w tym samym miejscu, inni zaś przemieszczają się i nocują w ręcznie wykonanych szałasach i wiatach. Owce są dojone do trzech razy dziennie, a mleko jest bezpośrednio przetwarzane na sery. Stada dzień i noc są pilnowane przez ogromne owczarki, które chronią pasterzy i zwierzęta przed wilkami i niedźwiedziami.

Legenda Miority lub Legenda jagnięcia

apuseni10Jest to duszpasterska, archaiczna legenda o życiu, śmierci i losie, bardzo typowa dla narodu rumuńskiego. Posiada formę wiersza, który istnieje już od kilku dziesięcioleci, a przekazywany jest tylko ustnie. Na terytorium całej Rumunii spotyka się ponad tysiąc wersji tej legendy, ale główny sens i przekaz pozostaje taki sam.

„Żyło sobie trzech pasterzy, jeden z Mołdawii, jednym z Wołoszczyzny i jeden z Siedmiogrodu. Pasterze z Mołdawii i Wołoszczyzny uknuli plan zabicia pasterza z Siedmiogrodu. Zazdrościli mu jego stada, które było dużo większe od ich stad, a i owce miał dużo ładniejsze. Jednakże jedna z owieczek o imieniu Miorita, posiadała nadprzyrodzoną moc i rozumiała ludzką mowę. Podsłuchała szepczących pasterzy, pobiegła do pasterza z Transylwanii i opowiedziała mu o spisku. Pasterz zamiast bronić się lub uciekać przed napastnikami nastającymi na jego życie, powiedział do owieczki Miority, że to co się stanie będzie jego przeznaczeniem, jego losem. Powiedział do niej: „każdego lata masz trzy jagniątka, jeśli jesteś moją siostrą, jeśli jesteś magiem, przekaż to wszystkim, że chce być pochowany w owczarni, w miejscu, w którym przechowuje jagniątka, z tyłu za stodołą, a psy niech wyją nad moim grobem” i tak dalej.

apuseni11Przekaz tej legendy często postrzegany jest jako bierna i fatalistyczna postawa rumuńskiego społeczeństwa w obliczu śmierci, w obliczu agresora. Śmierć jawi się tu jako ukojenie wewnątrz natury. Pasterz widzi swoją śmierć jako kosmiczne połączenie, akceptuje ją, nie walczy, lecz zmienia swoje nieszczęście w uświęcone misterium, w którym triumfuje nad własnym losem. W jego „połączeniu” góry będą jego kapłanem, ptaki będą muzykami, a gośćmi słońce, drzewa i księżyc. Jego śmierć w istocie ma być pojednaniem z naturą, obróceniem się w proch, „chce, aby pochować go w owczarni, by mógł oglądać swoje owce, aby miał przy sobie to czego mu brakuje”.

ap1Jedną z głównych atrakcji Gór Apuseni są jaskinie, których są tu setki. W paśmie Bihor odnajdziemy najpiękniejszą jaskinię w całej Rumunii: Piatra Altarului /Kamienny Ołtarz/ z urzekającymi kryształami. Najdłuższą jest Pestera Vantului /Jaskinia Wiatru/, która posiada ponad 44 kilometry korytarzy, zaś największą jest Jaskinia Humpleu z komorą główną rozszerzającą się nawet do 600 metrów długości i 50 metrów wysokości. Większość jaskiń pozostaje nadal w nienaruszonym stanie i mogą być zwiedzane tylko z wykwalifikowanymi przewodnikami. Obiektami udostępnionymi dla turystów są: Peştera Urşilor /Jaskinia Niedźwiedzia/, Peştera Scărişoara /Jaskinia Lodowa/ oraz Peştera Ungaria /Jaskinia Węgierska/.

Cały region Gór Apuseni ma bardzo bogatą historię, a podróżując po okolicach, można odnaleźć kilka naprawdę pięknych miejsc. Cudowne drewniane kościółki, ale także i kościoły obronne, ruiny średniowiecznych twierdz i malownicze chaty. Przez wieki Transylwania była miejscem mieszania się narodów, religii, obyczajów i tradycji.

Materiały udostępnione przez:
Green Mountain Holidays
Opracowanie w języku polskim: K. Wujkowska

GPS: 46.605747, 22.763615

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *